VERLIES JE VERSTAND BIJ FENOMEEN VLEK
CONCERTRECENSIE. VLEK, Paradox Tilburg, 27 april 2011,www. Jazzenzo.nl
beeld: Stef Mennens
door: Rinus van der Heijden
In ‘This Things Sucks Two’ leek ‘Cirrus Minor’ van Pink Floyd voorbij te komen, maar was het uiteindelijk Edward Capel op sopraansaxofoon, die de toverachtige sfeer van gitaar en toetsen ‘verstoorde’. In ‘I Nose You’ brak het eerbetoon aan Pink Floyd echter daverend door, omdat toetsen en gitaar hier zich door niemand lieten afleiden. En dan toch maar grazend in de weiden van de popmuziek, werd ook ‘Back to Black’ van Amy Winehouse aangeraakt, een arrangement van Bert Palinckx, waarin de trompet de rol van de zangeres overnam.
Schitterend was ‘De Boom’ van Bart van Dongen. De melancholie droop er van de natte bladeren, terwijl even later de wind diezelfde bladeren als haren op een kalend hoofd in de war bracht. ‘De Boom’ is een indringend melodieus stuk, vooral door de inzet van trombone en trompet. Als je zou kunnen hóren hoe een boom zich tot het duister verhoudt, dan flikte VLEK dit duivelskunstje in het groepsspel.
Uiterst toepasselijk werd afgesloten met ‘Vrolijk de duisternis in’ van Jacq Palinckx. Burt Bacharach en Sergio Mendes vochten om voorrang en het kon niet uitblijven dat er ook nog een toegift moest komen: ‘Song Sung Long’ van Carla Bley. Móest, want de Amerikaanse is een lichtend voorbeeld voor de Tilburgse School, die zich aan het begin van de jaren zeventig in deze stad manifesteerde en binnen VLEK een centrale plaats inneemt.
De rol van popmuziek bij VLEK is bijzonder. Waar andere improvisatoren zich min of meer rechtstreeks beroepen op werk van bijvoorbeeld Sting of Björk, weeft dit orkest enkel zelf afgeleide sferen door zijn muziek. Van Pink Floyd bijvoorbeeld, wiens ‘See Emily Play’ wel niet passeerde, maar er wel herinneringen aan opriep. Waarin Syd Barrett zingt: ‘There is no other day/Let’s try it another way/You’ll lose your mind and play’. Vervang Pink Floyd door VLEK en je bent waar je wezen moet.
